Faydalı Bilgiler

Aile nin verdiği disiplin, çocukların kendi davranışlarını kontrol edebilmeleri içindir. Disiplin sayesinde, çocuklar davranışlarının sonuçlarını anlamayı ve böylece sebep-sonuç ilişkisini kurmayı öğrenirler. Ailenin, çocuğuna disiplin verebilmesi için aynı zamanda çocuğuyla sıcak ve sevgi dolu bir ilişkisi olması gerekmektedir. Bunu, çocuklarıyla vakit geçirerek, ilgi ve sevgi vererek yapabilirler. Ebeveynler, çocuklarıyla bol iletişim kurmalı ve çocuğun yaptıklarına ilgi göstermelidirler.

Çocuğun sağlıklı gelişimi için oyun oynaması kaçınılmazdır. Oyunu oynayarak öğrenmesi için ebeveyn yardımına ihtiyaç vardır. Anne-babalar çocuklarının yalnız oynayabilmesi, birlikte oynayabilmesi ve oyuncaklarını toplaması için teşvik edebilirler. Böylece çocuğun gelişimini aile tarafından olumlu yönde destekler.

Çocuklar, ne hissettiklerini ve niçin hissettiklerini her zaman anlatamazlar. Çocuklar kıskançlıklarını farklı şekillerle gösterebilirler: kavga ederek, sözel ya da fiziksel agresif davranarak, kardeşine ait olanı elinden alarak, hırsızlık yaparak, başkaları ona ait olana dokununca ağlayarak, imkansız zamanda ilgi isteyerek, kendini sessizce geri çekerek, davranış geriliği göstererek (regresyon) .

Çocuğunuzun okuma alışkanlığı edinmesi için öneriler:

Erken çocukluk yıllarında başlayın

Günümüzdeki çocuklar televizyon ve bilgisayar(oyunları) ile çok fazla vakit geçirmekteler. Çocuğunuzun önceliği kitap olmasını istiyorsanız, o daha çok küçükken ona kitap okumalısınız. Örneğin, bir yaşındaki çocuğunuza hem kitap okuyup hem de birlikte resimlere bakabilirsiniz.

Çocukların bağımsız olması için:

• Çocuğa küçükken görevler verilmelidir, ayakkabı bağlarını bağlamak ve oyuncaklarını toplamak gibi ve verilen görevi yerine getirmesi için sorumluluk verilmelidir.
• Eğer verilen görev zor ise, birlikte yapılmalıdır ancak aralıklarla çocuğun nasıl ilerleyeceğini kendisine sorulmalıdır.
• Yetişkin zor görevleri parçalara bölünce, belirli kısımları çocuk kendisi yapabilecektir.

Çocuklarda birçok üzüntüye rastlamak mümkün: kanayan bir diz, oynamak istemeyen bir arkadaş, ölmüş bir köpek, boşanan anne-baba vb. Ebeveyn olarak, çocuğunuzu her türlü üzüntüden korumak istersiniz, ancak üzüntüsüz bir hayat mümkün değildir. Üzüntü; duygu boşalımı, vazgeçme zorunluluğu, isteklerin ve arzuların gerçekleşemediği duygusal bir hayal kırıklığıdır.

Amerikalı psikolog ve araştırmacı Martin Seligman, mutlu olmayı öğrenebilirsin diyor ve kitabında keyif almayı arttıran beş teknikten bahsediyor. Ebeveynlerin ancak kendileri mutlu olursa çocuklarıda mutlu olacaktır, çünkü çocuk gördüğünü içselleştirecektir.

Ebeveynler, çocuklarının ‘empati duygusunu’ destekleyebilirler

Çocuklar belirli gelişim evresine eriştikten sonra, her şahsın kendine ait düşünce ve duygularının olduğunu anlarlar. Bu kazanılmış beceriyle birlikte, kendilerini başkalarının yerine koymayı öğrenirler ve çocukların empati yeteneği gelişir. Bu durum ise çocukların sosyal gelişimini olumlu etkileyecektir.

Çocukların doktor müdahalesinden korkmalarının birçok nedeni olabilir. Çoğu kez çocuk doktor ile korkutulmuştur ya da geçmişte yaşanılmış kötü deneyim(ler)i vardır. Çocuğunuza ne olduğunu anlatın ve kendisinin neden paniklediğini ifade edin. Çocuğunuzun duygularını anlayın ancak durumu ağırlaştırmayın. Her zaman nereye gittiğinize dair gerçeği söyleyin, diğer durumda çocuğun korkularını arttırırsınız. Çocuğunuz doktora gitmemek için olay çıkarsa bile doktora gitmekten vazgeçmeyin. Vazgeçerseniz, çocuğunuzun hem korkularını doğrulamış olursunuz hem de olumsuz davranışına prim verirsiniz ve yeni bir doktor ziyaretinde aynı olumsuz davranışı göstermesi kaçınılmaz olur.

Çocuklar, 2 yaş civarında birey olduklarını fark ederler ve bu farkındalıkla birlikte utangaç olabilirler. Dört-beş yaş sonrasında bu utangaçlık azalır. Her sınıfta ortalama bir ya da iki utangaç çocuğun olduğu bilinmektedir.

Korku ve çekimserlik yeni ortamlarda doğal bir davranıştır. Ancak utangaçlık çocuğun gelişimini olumsuz etkiliyorsa, ebeveynlerin yardımcı olmaları gerekir.